adik-adik yang dicintai Allah...
***********************
"kak, sy ada masalah ni..hmm usrah sy boring la kak..sume mcm ngantuk je.."
"kak, naqibah sy yg dulu suke buat lawak, ceria skit..tp skng ni rasa nk senyum pn takut.."
hmm..ada byk lagi kes2 yg menarik perhatian..tp cukuplah beberapa dijadikan misalan..=p
pernah x kita terfikir balik..dulu macamana naqibah kita approach kita ye?? smpi rasa sgt2 syg dgn naqibah kita..rasa mcm ada chemistry..mcm kita sbnrnye dh pernah kenal je, walau pada hakikatnya kita baru sejam bertemu muka..
cuba kita rewind balik memory2 kita dulu...
haa...apa bezanya dgn apa yg kita sdg lakukan pd adik2 kita?..mgkn kita xsedar, rupanya sgt2 jauh ketinggalan apa yg kita lakukan..hanya sekadar jumpa, senyum, bg usrah, makan, balik...hmmm sedihnya..
kalau macam tu lah usrah, pantaslah mereka xrasa seperti apa yg kita rasa masa awl2 berkenalan dgn usrah..
semuanya bermula dgn ta'aruf..hmm perkenalan..time ni lah kita nk ta'aruf adik kita betul2..seperti mana kita kenal anak kita..(hmm kita kahwin pn blum) tp macamana kita nk kenal anak??..macamtu lah kita kena kenal mad'u kita..
seperti ibu mengenali anaknya, guru mendidik muridnya, ayah yg melindunginya, kakak tempat dia mengadu, adik tempat dia bermanja, sahabat tempat dia berkongsi, dan semuanya..
susahnya!!!..
macam susah, tp kalau kita buat kerana tarbiyah, kerana Allah..semua tu terasa sgt2 indah..terasa sgt best n sntiasa rindu untuk menjalaninya..
hmm betul..lakukanlah dgn hati yg ikhlas krn Allah, utk tarbiyah..utk dakwah kita..
dan semua yg kita lakukan akan terkesan di hati sehingga mampu menggerakkan hati yg layu dan ragu, dan kekal menjadi memori terindah zaman2 muda mudi dia dan juga kita....
cintailah adik2 mad'u kita, cintailah sahabat2 kita, cintailah tarbiyah, cintailah jalan dakwah..
CINTAILAH MEREKA KERANA ALLAH..
